Bebekler Günde Kaç Saat Uyur? Bebeklerin Uyku Düzenleri

yeni doğan bebekler genellikle 16 – 18 kadar saat uyur. Bazı bebekler sık aralıklarla uyanırken bazıları ise 4-5 saate kadar uyuyabilir. İlk haftalardan itibaren bebeğinize gece gündüz farkını öğretmeye başlamakta fayda vardır. Bunun en kolay yolu bebeğiniz gündüz saatlerinde uyuyorken onu gündelik gürültülerden uzak tutmamak, sessiz olmak için özel bir çaba sarf etmemek ve uyuduğu ortamın karanlık hale getirmemek, bebeğiniz gece saatlerinde uyuyorken ise tam tersi mümkün olduğunda sessiz ve aydınlık olmayan bir ortam sağlamaktır.

bu haftalarda bebekler 14 – 15 kadar saat uyur. Gece gündüz farkları gözlenmeye başlanır ve beslenme aralıklarının da uzamasıyla gece uykusu uzamaya başlar. İkinci ay artık bebeğin günlük aile düzenine alışmaya başlaması açısından önemlidir. Artık, geceleri yatmadan önce bebeğinizi uyandırıp son bir kez besleyebilir, sabahları onu uyandırarak güne sizin uygun gördüğünüz zamanda başlamasını sağlayabilirsiniz. Bebeğinizin, huzursuzluk ve ağlama dönemleri de(eğer bebeğiniz kolik değilse) artık daha düzenlidir; genellikle günün sonundadır ve huzursuzluğu kakayapmayla sona erer. Bebeğiniz emmeye ve uyumaya kendini hazırlamıştır.

Bu dönemde bebeğin gece tam 7 – 8 saat kesintisiz uyuması beklenir. Bebek için “kesintisiz uyku”nun anlamı, derin uykudan hafif / yüzeysel uykuya geçiş aşamalarını uyanmadan atlatmasıdır. Bebek gün içinde toplam 14 saat uyumalıdır. Hafif uykuya geçen bebek, ağlar, sesler çıkarır, yatakta döner, ama unutmamak gerekir ki, tüm bunlar olurken bebek hala uyumaktadır ve uyku içi bu geçiş aşamalarında kendi kendini sakinleştirerek/rahatlatarak derin uykuya geçmeyi öğrenmelidir.

Bu dönemden itibaren bebeklerin kesintisiz gece uykusu yanında öğleden önce ve sonra birer kez olmak üzere toplam en az iki gündüz uykusu uyuması beklenir. Uyumasa bile, bu saatleri yatakta kendi başına geçirmesinde yarar vardır. Toplam 13 – 14 saat uyuması beklenir.

Gündüz toplam 3 – 4 saat uyuyan bebeğin gece aralıksız 11 saat uyuması beklenir. Ama çoğu ebeveyn bu kadar şanslı değildir. Çünkü bu aylarda bebeklerin, gündüz edindikleri dönme, tırmanma, emekleme gibi yetenekleri gece yatakta devam ettirmek istedikleri ve uykuya dalamadıkları görülür.

Bebeğin özellikle 24-48 haftaları arasında birden yabancılara hatta sıklıkla gördüğü bakıcı veya teyze, dayı gibi tanıdık olan yüzlere karşı tepkili olmaya başlaması mümkündür. Bebeğiniz tanıdık olmayan mekânlarda da kendisini huzursuz hissedecek ve özellikle annesine daha sıkı sarılacaktır. Bu duygusal tepki ayrılık kaygısı olarak adlandırılır.Bebeğinizin duygusal ve ruhsal gelişiminde önemli olan bu dönemde aslında bebek çevresindeki diğer kişilerden farklı bir birey olduğunu anlamaya başlar ve anne babadan ayrılmanın kaygısını yaşar. Bu dönemde çeşitli uyku problemlerinin yaşanması son derece normaldir. Özellikle bu dönemde bebekler uyandıklarında kendilerini karanlık bir ortamda bulurlarsa anne babasını kaybettiğini düşünüp üzülerek ağlayabilirler. Anne babaların bu kritik döneme dikkat etmelerinde ve bebeklerinin ihtiyaçları olan her anda yanlarında olmak için ayrı bir özen göstermelerinde fayda vardır.

Bebeklerin düzenli uyumayı öğrenmeleri büyük ölçüde anne babaya bağlıdır. Şüphesiz ki her bebek anne ve babasına ihtiyaç duyar ancak anne babalar bu konuda sıklıkla bir hataya düşerler. Bebeğin sesini duyar duymaz yanına gitmek ve onunla ilgilenmeye başlamak ( kucağa alma, konuşmak, sevmek vb) bebeğin kendi kendine uykuya dalmasını ve derin uykuya geçebilmesini zorlaştırır. Bu yanlış yaklaşım nedeniyle 2-3 saatte bir hafif uykuya geçen bebek her seferinde uyanıp beslenerek bir süre sonra bu rutine alışır. Ve bu alışkanlık yerleştiğinde ilerleyen zamanlarda değiştirilmesi çok daha zor olur.Bebeklerin ilk aylarda itibaren yalnız yatırılmaya alıştırılması ve bu alışkanlıktan herhangi bir sebeple vazgeçilmemesi büyük önem taşır. Ancak bu bebeğinizi hiçbir zaman yanınızda yatırıp onunla keyifli zamanlar geçirmemeniz anlamına gelmiyor. Önemli olan nokta bebeğinizin zaman içerisinde kendine ait bir yatağının olduğunu anlaması ve sizinle yatmasının bir rutinin parçası değil sadece bir keyif olduğunun farkına varmasıdır. Anne-babalar genellikle “kışın üşümesinler, üstleri açılmasın” gibi sebeplerle, diğer zamanlarda ise “gece yalnız yatınca korkuyor, bizimle yatmak istiyor” gibi nedenlerin arkasına sığınarak çocuklarını yanlarında yatırmak isterler ama genellikle bu davranış sonraki zamanlarda da devam eder. Anne babaların bebekleriyle yatma istekleri bir yere kadar anlaşılabilir bir istektir, ama bunun devamlılık arz etmesi bebeklerinin psikolojik gelişimleri yönünden sakıncalıdır. Bu durumun getirdiği başlıca sakınca, çocukların anne-babaya bağımlı hale gelmeleri ve yalnız yatmayı büyüklerinin kendisini sevmemeleri olarak algılamaya başlamalarıdır.